When you got the munchies...
Όταν λίγο πριν τα 20 ξεκίνησα να μείνω μόνη μου, ήμουν ενθουσιασμένη. Δεν ήξερα τι θα τρώω ή πως θα πληρώνω το ρέυμα, αλλά η ηλικία των 19+ σου επιτρέπει να μην νοιάζεσαι για τέτοιες «μικρο-λεπτομέρειες». Επίσης στα 19+ το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μένεις μόνος σου. Αν δεν περάσεις αυτό που λέμε «φοιτητική ζωή», τότε η εναλλακτική είναι το κοινόβιο. Εντάξει, μπορεί να μην ακούγεται πολύ χαριτωμένο στα αυτιά του μπαμπά μου, αλλά οι υπόλοιποι σίγουρα ξέρετε τι εννοώ και χαμογελάτε νοσταλγικά όσο διαβάζετε αυτές τις γραμμές. Το τι θα φας εκείνη την περίοδο είναι το τελευταίο σου μέλημα. Στη δική μου περίπτωση τα μακαρόνια, οι κρέπες και τα μπισκότα είχαν την τιμητική τους. Για τα μακαρόνια θα μπορούσα να μιλάω για ώρες. Μπαλάντα θα μπορούσα να τους γράψω. Και θα το κάνω, σ΄ ένα άλλο ποστ όμως.
Προχτές έβλεπα κάτι φωτογραφίες και θυμήθηκα τη γεύση από αυτά τα μπισκότα. Και λέω αυτά, γιατί μιλάμε για πολύ συγκεκριμένο μπισκότο. Θυμάμαι, με τον φίλο μου τον Θάνο, να πηγαίνουμε εναλλάξ στο περίπτερο και να αδειάζουμε το σταντ με τα μπισκότα σοκολάτας με γέμιση μαρμελάδα πορτοκάλι. Δεν υπήρχε περίπτωση να δούμε ταινία, να παίξουμε χαρτιά ή να ξεκινήσουμε για βραδινή έξοδο χωρίς τα μπισκότα. Πάντα στην τσάντα μου θα έβρισκες ένα άδειο (ή σχεδόν άδειο αν ήμασταν τυχεροί) πακέτο από αυτά τα μπισκότα. Έτσι και προχτές ξεκίνησα για το σουπερ μαρκετ να πάω να τα αγοράσω αλλά στο δρόμο είχα μια διαφορετική σκέψη, λίγο πιο ταιριαστή στην τωρινή περίοδο της ζωής μου αν θες. Τη δοκίμασα κι από εδώ και μπρος θα πάρει τη θέση των μπισκότων.
The munchies pie (ή αλλιώς τάρτα με σοκολάτα και πορτοκάλι)
Για την βάση θα χρειαστείς
2 πακέτα μπισκότα digestive
100 γρ. Βούτυρο ανάλατο
Μια πρέζα και κάτι κακάο άγλυκο
1 κ.γ. ζάχαρη άχνη
Για την κρέμα
1 ζαχαρούχο γάλα
300 γρ κρέμα γάλακτος
400γρ κουβερτούρα
4 κρόκους αυγού
Χυμό ενός πορτοκαλιού
Ξύσμα ενός πορτοκαλιού
1 κ.γ. γαρύφαλλο
Για την μαρέγκα
4 ασπράδια αυγού
100 γρ. Ζάχαρη κρυσταλλική
½ κ.γ. χυμό λεμονιού
Λιώνεις το βούτυρο και σπας τα digestive στο multi. Βάζεις τα σπασμένα μπισκότα σε μια φόρμα με τσέρκι, ρίχνεις το κακάο και την άχνη κι ανακατεύεις με τα χέρια (χωρίς να βάλεις χέρι φαί δεν γίνεται, όπως έλεγε κι η γιαγιά μου).
Περιχύνεις με το λιωμένο βούτυρο κι ανακατεύεις καλά ώστε να πάει παντού η «υγρασία» από το βούτυρο και με μια σπάτουλα πιέζεις απαλά. Θες να 'χει λίγο αέρα ανάμεσα γιατί αλλιώς δεν θα κόβεται. Μόλις τελειώσεις το βάζεις στο φούρνο στους 180 για 10 λεπτά το πολύ. Όσο ψήνεται η βάση, φέρνεις σε βρασμό την κρέμα γάλακτος και λιώνεις μέσα την κουβερτούρα, δημιουργώντας μια κρέμα σοκολάτας ή για να το θέσω πιο σωστά ganache σοκολάτας. Εν συνεχεία, χτυπάς στο μίξερ τα κροκάδια με το ξύσμα και το γαρύφαλλο και σιγά-σιγά προσθέτεις το ζαχαρούχο. Τέλος, ρίχνεις το χυμό πορτοκαλιού και την ganache και χτυπάς για 2 λεπτά ακόμα. Στο ενδιάμεσο έχεις βγάλει τη βάση από τον φούρνο (τον οποίο κρατάς σε θερμοκρασία) και αφού ρίξεις το μίγμα σοκολάτας- πορτοκαλιού από πάνω, το ξαναβάζεις στον φούρνο για περίπου 15 λεπτά. Last but not least, η μαρέγκα. Ρίχνεις τα ασπράδια με το λεμόνι σε ένα βαθύ μπολ και με ένα δυνατό μίξερ χειρός χτυπάς ενώ παράλληλα ρίχνεις τη ζάχαρη. Η σωστή μαρέγκα, όταν είναι έτοιμη, γυρνάς ανάποδα το μπολ και (στην κυριολεξία) δεν πέφτει σταγόνα. Έτσι μου το μάθανε, έτσι σου το λέω κι εγώ. Απλώνεις τη μαρέγκα πάνω από την κρέμα και μ’ένα πιρούνι δημιουργείς μικρές μυτούλες προς τα πάνω, ή ότι άλλο σχέδιο θες. Το βάζεις στο grill για 2 λεπτά, ίσα - ίσα να πάρει χρώμα και το αφήνεις να κρυώσει γύρω στη μισή ώρα. Τοποθετείς στην ψύξη για τουλάχιστον 5 ώρες. Εγώ το κάνω από το προηγούμενο για να σφίξει καλά κι όταν βγάλω το τσέρκι να μην διαλυθεί. Et voila!
Πι. Ες. Οι πιθανότητες να θες να την φας όοοολη μόνος σου βλέποντας walking dead είναι μεγάλες. Συγκρατήσου και φώναξε και τους φίλους σου να την "τσακίσετε" όλοι μαζί. Είναι πιο νόστιμη όταν έχεις παρέα. ;)
